di 15-7: Het huis

Deze ochtend worden we wakker en is het zover. We gaan naar de villa. Maanden geleden toen we besloten weer naar Florida te gaan stond vast dat we een villa wilden huren in Orlando. Met veel plezier gingen we op zoek. Zullen we de villa van 2 jaar geleden proberen te huren of toch een andere? Nooit gaan we twee keer naar eenzelfde locatie. Dus besloten we, ook al was de vorige villa meer dan perfect, een andere te kiezen. We vonden een villa in Westridge die voldeed aan onze eisen. Uiteraard een zwembad. Iedereen een eigen slaapkamer. Een lanai, overkapt zitgedeelte bij het zwembad. Internet. Een gameroom. Vanzelfsprekend ook een wasgedeelte. Geweldig dachten we. Dat was het ook tot 1 dag voor vertrek. We kregen een mail van de eigenaar dat hij het huis verkocht had. En dat het niet meer verhuurd kon worden. Oke dan, in plaats van een koffer inpakken begon het zoeken opnieuw. Opvallend was dat er nog echt veel keus was. Keus die voldeed aan onze wensen. Eén eigenaar reageerde supersnel en we kwamen tot overeenstemming.
En vandaag is dus de dag dat we er heen mogen!! Na 4 uur kunnen we erin.

Om de tijd te doden gaan we naar Westfield Mall in Clearwater. Het wat vervelend nou ;-)... We lopen lekker in het rond, eten bij de Foodcourt en shoppen weer verder. De creditcard doet gewoon zijn werk!

We springen weer in de auto en rijden bij een beginnende spits via Tampa naar de US4 richting Orlando.

Het is weer een huis in West Haven waar wij twee jaar geleden ook zaten. Heerlijk bekend terrein. We rijden er zo naar toe. Wow, wat een huis weer! Ge-wel-dig!

De kinderen helpen nog even met de auto leeghalen en voor we het weten liggen ze in het zwembad. Pascal en ik rijden even naar de Publix. Even wat boodschappen doen. (Heerlijk vers fruit.) Als we in de winkel zijn horen we onweer buiten. Bij thuiskomst zijn de kinderen verplaatst van het zwembad naar de gameroom. Tijdens het eten probeert Pascal de tv aan de praat te krijgen in de woonkamer. Sneeuw is niet wat we willen zien deze vakantie ;-). Na alle knoppen en stekker aangeraakt te hebben doet ie het uiteindelijk. Inmiddels is het natuurlijk alweer vreselijk laat. Naar bed moeten ze. Als ik bij Daan kom zit hij achter de Playstation. "Hallo, zou je niet eens gaan slapen?!"

Ik rommel nog wat en besluit morgenochtend (nu dus) het blog te schrijven. Het internet werkt lekker snel. Ik kan dus weer lekker internetten, Wordfeuten en Candy Crushen. Lekker hoor.
Vandaag blijven we lekker rond het huis! Lekker nixen!